اتصالات سیستم ساخت‌وساز خشک کناف (Knauf)

سیستم کناف بر اساس ایجاد یک ساختار زیرسازی فلزی سبک و نصب صفحات گچی (گچ‌برگ) روی آن استوار است. اتصالات کناف مجموعه قطعاتی هستند که این زیرسازی را به یکدیگر و به سازه اصلی ساختمان متصل کرده و پایداری و تحمل بار سیستم را تضمین می‌کنند. این اتصالات معمولاً از ورق‌های فولادی گالوانیزه ساخته می‌شوند تا در برابر خوردگی مقاوم باشند.

 قطعات رابط و نگه‌دارنده فلزی (اتصال پروفیل به پروفیل)

این دسته از اتصالات برای اتصال سازه‌های فلزی زیرسازی به یکدیگر در داخل سقف یا دیوار به کار می‌روند:

• قطعه اتصال طولی (رابط W): از این قطعه برای مواقعی استفاده می‌شود که نیاز به افزایش طول پروفیل‌های اصلی (مانند F47 یا CD60) باشد. این رابط بدون نیاز به پیچ، با فشار و در امتداد طولی، دو پروفیل را به هم متصل می‌کند.

• کلیپس (اتصال کامل): وظیفه اتصال متقاطع پروفیل‌های باربر (در بالا) به پروفیل‌های پانل‌خور (در پایین) را در سقف‌هایی که از دو لایه سازه استفاده می‌کنند (مانند سقف‌های تیپ D112a) بر عهده دارد. این اتصال معمولاً در زاویه ۹۰ درجه دو سازه را ثابت می‌کند.

• بست اتصال نیمه: در مواقعی که به دلیل محدودیت فضا یا دسترسی، امکان استفاده از کلیپس کامل وجود نداشته باشد، از بست نیمه برای اتصال متقاطع استفاده می‌شود.

• نبشی اتصال (L شکل): برای ایجاد اتصال در زوایای کار و اتصال پروفیل‌های محیطی (مانند UD) به دیوار یا سقف اصلی استفاده می‌شود.

• اتصال T یا صلیبی: برای اتصال چهارراه یا متقاطع پروفیل‌ها در یک سطح به کار می‌رود.

 آویزها و براکت‌ها (اتصال زیرسازی به سازه اصلی)

این قطعات مسئول انتقال بار کل سازه کناف به سقف یا دیوار اصلی ساختمان هستند و ایمنی سیستم را تضمین می‌کنند:

• براکت (اتصال مستقیم) - CT205: این قطعه برای اتصال پروفیل‌های باربر (F47 یا CD60) به سقف اصلی استفاده می‌شود، به‌ویژه در شرایطی که فاصله بین سقف کاذب تا سقف اصلی کم باشد (معمولاً کمتر از ۱۰ تا ۱۵ سانتی‌متر).

• آویز نانیوس (Nonius Hanger): یک سیستم آویز پیشرفته است که برای آویزگیری در فواصل بلند (تا ۴ متر) و در پروژه‌هایی با نیاز به مقاومت بالا در برابر لرزش و حریق کاربرد دارد. این سیستم از چندین جزء مانند قطعه اتصال سقفی، قطعه افزایش طول و رکاب تنظیم تشکیل شده و تنظیم ارتفاع دقیق را فراهم می‌کند.

• اتصال سقفی HT90: برای اتصال آویزهای سیمی یا آویزهای ترکیبی به سقف سازه اصلی به عنوان یک واسط محکم استفاده می‌شود.

• آویز سیمی: معمولاً در سقف‌های کاذب مشبک (تایل ۶۰×۶۰) به همراه بست اتصال آویز دوبل به کار می‌رود و ارتفاع زیرسازی را از سقف اصلی تنظیم می‌کند.

پیچ‌ها و عوامل تثبیت

پیچ‌ها عوامل نهایی اتصال در سیستم کناف هستند و هر کدام بسته به جنس و ضخامت قطعاتی که باید به هم متصل شوند، کاربرد ویژه‌ای دارند:

• پیچ TN (نوک تیز): برای اتصال صفحات گچی (پانل) به پروفیل‌های فلزی زیرسازی که ضخامت آن‌ها بیشتر از  0.7 میلی متر است.

• پیچ TB (سرمته‌ای): برای اتصال صفحات گچی به پروفیل‌های فلزی با ضخامت بین 0.7 تا 2.25 میلی متر استفاده می‌شود. وجود سرمته در نوک این پیچ، نیاز به سوراخ‌کاری قبلی را از بین می‌برد.

• پیچ LN: این پیچ‌ها برای اتصال سازه‌های فلزی با ضخامت کم (کمتر از 0.7 میلی متر) به یکدیگر به کار می‌روند.

• پیچ LB: این پیچ‌ها برای اتصال سازه‌های فلزی با ضخامت کم (کمتر از 0.7 میلی متر) به یکدیگر به کار می‌روند.

• پیچ و رولپلاگ: برای تثبیت پروفیل‌های پیرامونی (رانر و استاد) به ساختارهای اصلی ساختمان نظیر دیوارهای بنایی، بتنی یا سقف‌های مستحکم به کار می‌رود.

استفاده صحیح و دقیق از این اتصالات استاندارد و مهندسی‌شده، نه تنها سرعت و سهولت نصب را افزایش می‌دهد، بلکه مهم‌تر از آن، دوام، ایمنی و مقاومت سازه کناف در برابر نیروهای مختلف و عوامل محیطی را تضمین می‌کند.