شاسی‌کشی مناسب برای نمای سمنت برد

نمای سمنت برد به دلیل دوام، مقاومت در برابر رطوبت و حریق، و قابلیت انعطاف در طراحی، انتخابی محبوب برای پوشش ساختمان‌ها است. اما برای بهره‌مندی کامل از مزایای این مصالح، شاسی‌کشی (زیرسازی) صحیح و اصولی از اهمیت بالایی برخوردار است. یک زیرسازی نامناسب می‌تواند منجر به مشکلاتی نظیر ترک‌خوردگی، تاب برداشتن صفحات، و حتی سقوط نما در درازمدت شود. این مقاله به بررسی جامع و کامل شاسی‌کشی مناسب برای نمای سمنت برد می‌پردازد.

اهمیت و اصول اولیه شاسی‌کشی

شاسی‌کشی، اسکلت نگه‌دارنده‌ی نمای سمنت برد است که وظایف کلیدی زیر را بر عهده دارد:

انتقال بار: وزن صفحات سمنت برد و بارهای وارده (مانند باد) را به سازه اصلی ساختمان منتقل می‌کند.

تراز کردن سطح: ناهمواری‌های دیوار اصلی را برطرف کرده و سطحی کاملاً تراز برای نصب صفحات فراهم می‌آورد.

ایجاد فضای تهویه: به عنوان پوسته دوم ، فضایی برای گردش هوا پشت نما ایجاد می‌کند که به کنترل رطوبت و دما کمک می‌کند.

اصول اولیه در شاسی‌کشی:

استحکام کافی: زیرسازی باید قادر به تحمل وزن نما و بارهای جانبی باشد.

دقت در اجرا: تراز بودن، شاقول بودن، و رعایت فواصل استاندارد برای جلوگیری از مشکلات بعدی ضروری است.

مقاومت در برابر عوامل محیطی: استفاده از مصالح مقاوم در برابر خوردگی و رطوبت.

انعطاف‌پذیری: در نظر گرفتن انبساط و انقباض حرارتی مصالح.

انواع روش‌های شاسی‌کشی

به طور کلی، دو روش اصلی برای شاسی‌کشی نمای سمنت برد وجود دارد:

شاسی‌کشی با قوطی‌های فلزی (پروفیل‌های آهنی)

این روش رایج‌ترین و مستحکم‌ترین نوع زیرسازی است و برای ساختمان‌های با ارتفاع بیشتر و مناطقی با باد شدید توصیه می‌شود.

مصالح مورد نیاز:

قوطی‌های فولادی: معمولاً پروفیل‌های 40x60، 40x40 یا 40x80 میلی‌متر با ضخامت مناسب (معمولاً 2 میلی‌متر به بالا) بسته به ارتفاع ساختمان و بارهای وارده.

پلیت‌های اتصال: برای اتصال شاسی به سازه اصلی.

دستگاه جوش: برای اتصالات.

 ضد زنگ: برای پوشش پروفیل‌ها و جلوگیری از خوردگی.

رول بلت : جهت اتصال پلت به سازه بتنی از رول بلت استفاده می گردد.

الکترود : معمولا از الکترود نمره 3 جهت جوشکاری استفاده می گردد.

مراحل اجرا:

بررسی و آماده‌سازی سازه : ابتدا سازه باید از هرگونه آلودگی پاک شود تا پلیت اتصال خوبی به سازه داشته باشد.

نصب پلیت‌های اتصال: بر روی سازه اصلی (بتنی) و در فواصل مشخص (معمولاً بین 100 تا 150 سانتی‌متر افقی بسته به محاسبات ) پلیت‌های فلزی (حداقل دو جای سوراخ) با استفاده از رول بولت نصب می‌شوند. این پلیت‌ها وظیفه انتقال بار را بر عهده دارند.

اجرای شاسی‌کشی اولیه (فریم اصلی): قوطی‌های عمودی با استفاده از قوطی های با نمره بالاتر 40x60 یا 40x80 به پلیت‌های نصب شده با استفاده از دستک جوش می‌شوند. فاصله این قوطی ها معمولاً بر اساس ابعاد صفحات سمنت برد (مثلاً 100تا 150 سانتی‌متر ) تعیین می‌شود. بسیار مهم است که این قوطی های عمودی کاملاً شاقول و تراز باشند.

اجرای کمرکش افقی : قوطی‌های افقی بر روی قوطی های عمودی و در فواصل مشخص (معمولاً 100 یا 150 سانتی‌متر) جوش می‌شوند. این قوطی ها سطح صاف و یکنواختی را برای نصب زیرسازی سمنت برد فراهم می‌کنند و همچنین نقاط اتصال صفحات را مشخص می‌کنند.

کنترل تراز و شاقول بودن: قبل و پس از اتمام شاسی‌کشی، کلیه ابعاد، تراز بودن و شاقول بودن فریم کنترل می‌شود. تلورانس‌های مجاز باید رعایت شوند.

رنگ‌آمیزی ضد زنگ: تمامی نقاط جوش و برش و به طور کلی کل سازه فلزی با رنگ ضد زنگ پوشانده می‌شود تا از خوردگی در برابر رطوبت و عوامل جوی جلوگیری شود.

مزایای شاسی‌کشی با قوطی فلزی:

استحکام و پایداری بسیار بالا.

مناسب برای ساختمان‌های بلند و مناطق پرباد.

قابلیت تراز کردن ناهمواری‌های زیاد.

امکان ایجاد فضای کافی برای عایق‌کاری.

معایب:

هزینه نسبتاً بالا.

وزن بیشتر نسبت به روش‌های دیگر.

نیاز به مهارت بالای جوشکاری و نصب.

شاسی‌کشی با پروفیل‌های گالوانیزه (سیستم Drywall)

این روش که از پروفیل‌های سبک گالوانیزه (مشابه سازه‌های کناف) استفاده می‌کند، برای ساختمان‌های با ارتفاع کمتر و نماهای داخلی یا نماهایی که نیاز به سرعت اجرای بالا دارند، مناسب است.

مصالح مورد نیاز:

استاد (Stud) و رانر (Runner) گالوانیزه: پروفیل‌های C شکل و U شکل.

براکت‌های اتصال: برای اتصال پروفیل‌ها به دیوار اصلی.

پیچ‌های سرمته یا پیچ و رولپلاک: برای اتصالات.

نوار درزگیر: برای آب‌بندی درزها.

مراحل اجرا:

نصب رانرهای افقی: رانرها (پروفیل‌های U شکل) در بالا و پایین محل نصب نما به صورت افقی و تراز به دیوار اصلی متصل می‌شوند.

نصب استادهای عمودی: استادها (پروفیل‌های C شکل) در فواصل مشخص (معمولاً 40 یا 60 سانتی‌متر) داخل رانرهای افقی قرار گرفته و با پیچ به آن‌ها متصل می‌شوند. این استادها نیز باید کاملاً شاقول باشند.

نصب براکت‌های نگه‌دارنده: برای افزایش استحکام، استادهای عمودی در فواصل معین با استفاده از براکت‌های مخصوص به دیوار اصلی متصل می‌شوند.

کنترل تراز و شاقول بودن: مشابه روش قبلی، تراز و شاقول بودن زیرسازی کنترل می‌شود.

مزایای شاسی‌کشی با پروفیل گالوانیزه:

سبک‌وزن بودن و کاهش بار مرده ساختمان.

سرعت اجرای بالا.

مقاومت در برابر خوردگی به دلیل گالوانیزه بودن.

هزینه کمتر نسبت به قوطی فلزی.

معایب:

استحکام کمتر نسبت به پروفیل‌های آهنی، بنابراین برای ساختمان‌های بلند و مناطق بادخیز توصیه نمی‌شود.

قابلیت کمتر در تراز کردن ناهمواری‌های شدید.

نکات مهم و کلیدی در شاسی‌کشی

محاسبات سازه‌ای: برای ساختمان‌های با ارتفاع زیاد، طراحی و محاسبه شاسی‌کشی باید توسط مهندس سازه انجام شود.

فاصله بین پروفیل‌ها: فاصله بین قوطی ها باید بر اساس ابعاد سمنت برد و توصیه سازنده تعیین شود. عموماً این فواصل 100 یا 150 سانتی‌متر است تا پروفیل زیر سازی سمنت برد در جای درست روی قوطی قرار گیرند.

درزهای انبساط: در شاسی‌کشی و همچنین در نصب صفحات سمنت برد، باید درزهای انبساط کافی پیش‌بینی شود تا تغییرات طولی ناشی از انبساط و انقباض حرارتی به نما آسیب نرساند.

مسائل مربوط به رطوبت: استفاده از رنگ ضد زنگ مناسب برای پروفیل‌های آهنی، و استفاده از نوارهای درزگیر و چسب‌های مناسب برای آب‌بندی از اهمیت بالایی برخوردار است.

دقت در جوشکاری: در روش قوطی فلزی، کیفیت جوش‌ها بسیار مهم است و باید توسط افراد ماهر و با رعایت استانداردهای جوشکاری انجام شود.

شاسی‌کشی مناسب و اصولی، سنگ بنای یک نمای سمنت برد با دوام، زیبا و ایمن است. انتخاب نوع شاسی‌کشی (قوطی فلزی یا پروفیل گالوانیزه) باید بر اساس ملاحظاتی نظیر ارتفاع ساختمان، بارهای وارده، بودجه پروژه و شرایط محیطی انجام شود. رعایت دقیق جزئیات اجرایی، استفاده از مصالح با کیفیت و نظارت مستمر بر روند کار توسط متخصصین، تضمین‌کننده کیفیت نهایی نمای سمنت برد خواهد بود و از بروز مشکلات پرهزینه در آینده جلوگیری می‌کند.